19 – 25 czerwca 2022 roku
Tydzień II
JEZU, UFAM TOBIE
19 czerwca – niedziela
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
O Miłości wiekuista, każesz malować obraz swój święty I odsłaniasz nam zdrój miłosierdzia niepojęty, Błogosławisz, kto się zbliży do Twych promieni, A dusza czarna w śnieg się zamieni. O słodki Jezu, tu założyłeś tron miłosierdzia swego, By cieszyć i wspomagać człowieka grzesznego, Z otwartego Serca, jak ze zdroju czystego, Płynie pociecha dla duszy i serca skruszonego. Niech dla obrazu tego cześć i sława Płynąć z duszy człowieka nigdy nie ustawa, Niech z serca każdego cześć miłosierdziu Bożemu płynie Teraz i na wieki wieków, i w każdej godzinie. (Dzienniczek, 1)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Objawienie
22 lutego 1931 roku, Siostra Faustyna przebywała w klasztorze w Płocku. Jak pisze w swoim Dzienniczku – była to wówczas I Niedziela Wielkiego Postu – „wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, a podpisem: «Jezu, ufam Tobie». Pragnę, aby obraz ten czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie” (Dzienniczek, 47).
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
20 czerwca – poniedziałek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja Sam bronić ją będę jako Swej chwały. (Dzienniczek 48)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Obraz
Słowo „Pragnę”, które usłyszała Siostra Faustyna, jest wyraźnym echem tego „Pragnę”, które słyszeli stojący na Golgocie pod krzyżem Jezusa ludzie (por. J 19, 28). Żołnierze myśleli, że Ukrzyżowany skarżył się wtedy na swoje wielkie pragnienie, od którego Jego gardło stało się suche jak skorupa, a język przywarł do podniebienia – jak to zostało zapowiedziane w Psalmach 22 i 69. Dlatego podali Mu ocet do ust (por. J 19, 29). Tymczasem w słowie „Pragnę” należy odkryć wyraźne nawiązanie ze strony Jezusa do tego „Pragnę”, które wypowiedział, gdy odsłaniał uczniom istotę swojej zbawczej działalności: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął” (Łk 12, 49). Ogień, o którym mówił, był ogniem miłości Ojca do świata – miłości nieskończonej, bezgranicznej, miłosiernej. Tę Jego miłość Jezus głosił, o niej nauczał, do odpowiedzi na nią wzywał, o niej cierpiąc na krzyżu w najwyższym stopniu poświadczał. Że Panu Jezusowi w czasie Jego rozmowy z Siostrą Faustyną właśnie o tę zbawczą miłość chodziło, świadczą obietnice, które złączył z obrazem, jaki zgodnie z Jego wolą miał zostać namalowany.
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
21 czerwca – wtorek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Jezus mi przypomniał, jako mi mówił pierwszy raz, to jest, że te trzy słowa muszą być uwidocznione. Słowa te są takie: Jezu, ufam Tobie. Zrozumiałam, że Jezus pragnie, ażeby była umieszczona cała formułka, ale nie kładzie wyraźnego nakazu, jako na te trzy słowa. - Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie. (Dzienniczek, 327)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
„Nie w piękności farby, ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce Mojej”
Kiedy w czerwcu 1934 roku, Siostra Faustyna po raz pierwszy zobaczyła obraz, który zgodnie z jej wskazówkami namalował w Wilnie artysta malarz Eugeniusz Marcin Kazimirowski, była wyraźnie zasmucona. Postać Pana Jezusa daleko odbiegała bowiem od Jego rzeczywistego piękna, które dane było jej ujrzeć podczas wizji w Płocku. Wróciła do klasztoru i tam w kaplicy długo z żalu płakała. W końcu „rzekłam do Pana: «Kto Cię wymaluje tak pięknym, jakim jesteś?» – Wtem usłyszałam takie słowa: «Nie w piękności farby, ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce Mojej» (Dz, 313). Wielkie znaczenie obrazu Jezusa Miłosiernego leży zatem w tym, że wraz ze swym podpisem „Jezu, ufam Tobie!”, jest Jego łaską – a zatem Jego darem dla ludzi!
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
22 czerwca – środa
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Dziś widziałam Pana Jezusa ukrzyżowanego. Z rany Serca Jego sypały się drogocenne perły i brylanty. Widziałam, jak mnóstwo dusz zbierało te dary, ale była tam dusza, która jest najbliżej Jego Serca, a ta z wielką hojnością zbierała nie tylko dla siebie, ale i dla innych, znając wielkość daru. - Rzekł do mnie Zbawiciel: Oto są skarby łask, które spływają na dusze, lecz nie wszystkie dusze umieją korzystać z hojności Mojej. (Dzienniczek, 1687)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Dar
Czym jest dar? Jest on szczególnym wydarzeniem, które dokonuje się między osobami powiązanymi ze sobą relacją miłości. Osoba miłująca pragnie coś dać z siebie osobie miłowanej – coś, co sprawi jej radość i przyniesie jej autentyczne dobro. Z kolei osoba miłowana, ufając osobie miłującej, to „coś” przyjmie, wierząc, że otrzymywane dobro rzeczywiście ją ubogaci. Dlatego będzie się starała odpowiedzieć osobie miłującej, odwzajemniając się własną dobrocią. W ten sposób dar pogłębia wzajemne więzi między osobami. Zawsze jednak fundamentem tych więzi jest miłość osoby miłującej do miłowanej, a warunkiem przyjęcia daru jest ufność osoby miłowanej do miłującej.
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
23 czerwca – czwartek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Słowo staje się Ciałem – Bóg zamieszkał z nami, Słowo Boże – miłosierdzie Wcielone. Podniosłeś nas do Swego Bóstwa przez swe uniżenie; jest to zbytek Twej miłości, jest to przepaść Twego miłosierdzia, zdumiewają się niebiosa nad tym zbytkiem miłości Twojej, teraz nikt się zbliżyć do Ciebie nie lęka. Jesteś Bogiem miłosierdzia, masz litość dla nędzy, jesteś nam Bogiem, a my Twym ludem. Jesteś nam Ojcem, a my Twe dzieci z łaski, niech się sławi miłosierdzie Twoje, żeś raczył zstąpić do nas. (Dzienniczek, 1745).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Jezus Chrystus darem miłosiernego Ojca dla świata
Bóg Ojciec dał nam Swego Syna jako dar swojej miłości, byśmy ten dar przyjęli, a na Jego miłość, objawiającą się w darze, odpowiedzieli, nawracając się wewnętrznie, to znaczy wracając na tę drogę, jaką nam przewidział jeszcze przed założeniem świata – „abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem” (Ef 1, 4). Z kolei Chrystus całkowicie świadomie, w bezgranicznym poddaniu się woli Ojca, staje się tym darem dla ludzi. „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło” – powiedział swoim uczniom przy studni Jakubowej nieopodal Sychem (J 4, 34). (...) W jedyny i równocześnie w najwyższy sposób Chrystus stał się dla nas darem, kiedy ustanowił sakrament Eucharystii. Podczas Ostatniej Wieczerzy dał nam bowiem Siebie jako niebiański Pokarm, abyśmy życie mieli – i mieli je w obfitości (por. J 10, 10b).
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
24 czerwca – piątek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
W pewnej chwili powiedział mi Pan: Córko Moja, ufność i miłość twoja krępują sprawiedliwość Moją i nie mogę karać, bo Mi przeszkadzasz. O, jak wielką ma siłę dusza pełna ufności. (Dzienniczek, 198)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Jezus Chrystus Mistrzem i Nauczycielem ufności
Uwierzyć w słowa o tym, że „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16) i im zaufać, znaczy to uwierzyć w ten dar, jakim jest dla świata Jezus Chrystus, i temu darowi Ojca całkowicie zaufać. Zaufać – czyli dać się Mu prowadzić. Właśnie tutaj w życiu każdego człowieka rozgrywa się ogromna stawka, o której Chrystus mówił Nikodemowi: „Kto wierzy w [Jezusa Chrystusa], nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki” (J 3, 18- 19).
Ufność pokładana w Jezusie Chrystusie jest zatem warunkiem wiecznego zbawienia. Chodzi bowiem o to, aby Mu bezgranicznie zaufać, nawet w najbardziej trudnych okolicznościach życia. Aby jedynie w Nim widzieć nadzieję na dostąpienie łaski miłosierdzia. Aby z głęboką wiarą móc nieustanie powtarzać za św. Piotrem: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 68b).
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
25 czerwca – sobota
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Niechaj łaska Twoja, która spływa na mnie z litościwego Serca Twego, umocni mnie do walki i cierpień, bym pozostała Ci wierna, a choć taką nędzą jestem, nie lękam się Ciebie, bo znam dobrze miłosierdzie Twoje. Nic mnie nie odstraszy od Ciebie, Boże, bo wszystko jest mniejsze nad poznanie moje – widzę to jasno”. (Dzienniczek, 1803).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Jezu ufam Tobie
Od samego swego początku założony przez Chrystusa Kościół żyje tą ufnością, która od Niego pochodzi i w Nim znajduje swe źródło. „My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym – my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele” – opisywał tę szczególną samoświadomość Ludu Bożego św. Paweł w Liście do Filipian (Flp 3, 3), jednocześnie uzasadniając tę ufność w Drugim Liście do Koryntian: „A dzięki Chrystusowi taką ufność w Bogu pokładamy” (2 Kor 3, 4). Tę samą prawdę potwierdzał też św. Jan w swoim Pierwszym Liście: „O tym napisałem do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne. Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą” (1 J 5, 13-14). Stąd aż do skończenia świata dla całego Kościoła pozostaje aktualnym wezwanie z Listu do Hebrajczyków: „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał [nam] obietnicę”, iż „wejdziemy do Miejsca Świętego” (Hbr 10, 23. 19). Tę samą obietnicę Pan Jezus niejako przedłużył dziewięćdziesiąt lat temu, dając nam przez Siostrę Faustynę obraz z podpisem „Jezu, ufam Tobie”.
Módlmy się teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!