Kaplica z obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Faustyny
W najstarszych zabudowaniach sanktuaryjnych znajduje się kaplica z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Siostry Faustyny Kowalskiej, Apostołki Bożego Miłosierdzia.
Kaplica pochodzi z końca XIX wieku i jest fundacją księcia Aleksandra Lubomirskiego. W 1968 roku kard. Karol Wojtyła, ówczesny metropolita, wpisał ją na listę sanktuariów archidiecezji krakowskiej. Dekret ustanawiający sanktuarium diecezjalne wydał kard. Franciszek Macharski, metropolita krakowski, 1 listopada 1992 roku. W dokumencie tym czytamy: „Biorąc pod uwagę żywo rozwijający się kult Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, ustanawiam istniejącą tam kaplicę Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia pod wezwaniem św. Józefa Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Niech ten akt przyczyni się do wzrostu pobożności ludu Bożego, wypraszającego tam nawrócenie i przebaczenie za wstawiennictwem Służebnicy Bożej Siostry Faustyny Kowalskiej, w przededniu jej beatyfikacji”.
W kaplicy po lewej stronie od ołtarza głównego znajduje się grób św. Siostry Faustyny Kowalskiej (1905–1938), Apostołki Bożego Miłosierdzia, która w krakowskim klasztorze spędziła ponad pięć lat. Tutaj odbyła część zakonnego postulatu i dwuletni nowicjat oraz ostatnie lata życia, tutaj pracowała, modliła się i w sposób mistyczny spotykała z mieszkańcami nieba, najczęściej z Chrystusem i Matką Najświętszą. Od grudnia 1936 roku do września 1938 roku Siostra Faustyna przebywała dwa razy na leczeniu w szpitalu na krakowskim Prądniku, gdyż lekarze stwierdzili u niej gruźlicę. Zmarła 5 października 1938 roku o godz. 22.45, w klasztorze Zgromadzenia w Krakowie-Łagiewnikach i została pochowana na łagiewnickim cmentarzu zakonnym. Po rozpoczęciu w archidiecezji krakowskiej procesu informacyjnego w sprawie beatyfikacji Sekretarki Bożego Miłosierdzia jej doczesne szczątki zostały przeniesione do klasztornej kaplicy – 25 listopada 1966 roku.
18 kwietnia 1993 roku Jan Paweł II ogłosił Siostrę Faustynę błogosławioną, a 30 kwietnia 2000 roku w Rzymie odbyła się kanonizacja polskiej zakonnicy. Trumienka z doczesnymi szczątkami Siostry Faustyny spoczywa pod mensą ołtarza z łaskami słynącym obrazem Pana Jezusa Miłosiernego.
O wykonanie obrazu prosił św. Siostrę Faustynę sam Pan Jezus w czasie objawienia w Płocku, 22 lutego 1931 roku. Tak opisała to w „Dzienniczku”: „Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (…) Po chwili powiedział mi Jezus: «Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie»” (Dz. 47).
Obraz znajdujący się w kaplicy został namalowany przez krakowskiego malarza Adolfa Hyłę (1897–1965) jako wotum za obronę w niebezpieczeństwach w czasie II wojny światowej i za otrzymane łaski. Obecny obraz został ukończony 15 kwietnia 1944 roku, a poświęcony dzień później przez o. Józefa Andrasza SJ, spowiednika i kierownika duchowego Siostry Faustyny.
Obok obrazu, a także na ścianach bocznych znajdują się gabloty z wotami wielu wiernych wdzięcznych za otrzymane łaski. Mała cząstka relikwii Siostry Faustyny umieszczona została także w białym marmurowym klęczniku przed ołtarzem.
W ołtarzu głównym kaplicy znajduje się figura Matki Bożej Miłosierdzia – patronki Zgromadzenia. Po lewej stronie została umieszczona rzeźba św. Stanisława Kostki – patrona młodzieży zakonnej, a po prawej – św. Marii Magdaleny, patronki pokutnic.
Po prawej stronie ołtarza głównego jest ołtarz z obrazem patrona kaplicy – św. Józefa z Dzieciątkiem. Na ścianie oddzielającej prezbiterium od nawy głównej podziwiać można fresk Boga Ojca w otoczeniu czterech aniołów. Fresk zaczyna się i kończy tekstem pochodzącym z Księgi Jeremiasza: „Miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego przyciągnąłem, litując się” (Jr 31,3). Aniołowie trzymają w rękach otwarte księgi, w których można przeczytać wezwania z Modlitwy Pańskiej: „Przyjdź królestwo Twoje – bądź wola Twoja”.
