31 lipca – 6 sierpnia 2022 roku
Tydzień VIII.
UWIERZYĆ W ZMARTWYCHWSTANIE
I MIŁOŚĆ MIŁOSIERNĄ
31 lipca – niedziela
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Jezu, Ty wiesz, że kocham cierpienie i pragnę kielich cierpień wysączyć aż do kropelki, a jednak naturę moją lekki dreszcz i lęk przeszedł, i zaraz ufność moja w nieskończone miłosierdzie Boże obudziła się z całą potęgą i wszystko przed nią ustąpić musiało jak cień przed promieniem słońca. O Jezu, jak wielka jest dobroć Twoja; ta nieskończona dobroć Twoja, którą znam dobrze, pozwala mi samej śmierci śmiało spojrzeć w oczy. Wiem, że nic mi się nie stanie bez zezwolenia Jego. Pragnę wysławiać nieskończone miłosierdzie Twoje w życiu, w godzinie śmierci i w zmartwychwstaniu, i w nieskończoność. (Dzienniczek, 697)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Zmartwychwstanie tryumfalnym finałem męki Chrystusa
Słowa Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu: „Ojcze Przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna" z całą pewnością nawiązują do modlitwy, jakiej Pan Jezus nauczył św. Faustynę 14 września 1935 roku w Wilnie, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego. W ramach przekazanej jej wtedy Koronki do miłosierdzia Bożego należało bowiem na różańcowych paciorkach Zdrowaś Maryjo odmawiać: „Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego" (Dz. 476). Sformułowanie Ojca Świętego Jana Pawła II zawarte w Akcie niejako rozszerza prawdę o zbawczej Passze Chrystusa. Mówi bowiem nie tylko o samej Jego męce, ale wskazuje także na jej tryumfalny finał – na Jego zmartwychwstanie. Jest to o tyle zasadne, że właśnie zmartwychwstały Pan wypowiedział w Wieczerniku słowa, które ukazały uczniom ostateczny sens Jego Przejścia z tego świata do Ojca przez cierpienie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wskazywały równocześnie na Boże miłosierdzie, dzięki któremu grzeszni ludzie będą mogli odzyskać godność Bożych dzieci na skutek tego, że ich grzechy zostaną im mocą Ducha Świętego odpuszczone.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
1 sierpnia – poniedziałek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Jezu mój, siło moja, pokoju i odpocznienie moje, w Twych promieniach miłosierdzia kąpie się dusza moja codziennie, nie znam momentu w swym życiu, w którym bym nie doznawała miłosierdzia Twego, o Boże. Na nic nie liczę w całym życiu moim, jedno na nieskończone miłosierdzie, Panie, Twoje - ono jest przewodnią życia mojego. Pełna jest dusza moja miłosierdzia Bożego. (Dzienniczek, 697)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Perspektywa wiecznego zbawienia
Prawdy mówiące o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, ściśle powiązane ze zbawczymi skutkami tych zdarzeń, od samego początku znalazły się w centrum chrześcijańskiego nauczania i chrześcijańskiej wiary. Równocześnie dogłębnie zmieniały one powszechnie panujące dotąd poglądy na sens życia i śmierci człowieka. Nie odnosiły się przeto tylko do Chrystusa i do Jego Paschy, ale w sposób radykalny wpływały również na sposób patrzenia na samego człowieka i jego ostateczne przeznaczenie. Kreśliły bowiem przed każdym, kto w te prawdy uwierzył, perspektywę wiecznego zbawienia. W ten sposób dawały mu nadzieję na to, że śmierć nie jest bynajmniej ostatnim słowem jego życiowej wędrówki.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
2 sierpnia – wtorek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Miłość nie polega na słowach ani na uczuciach, ale na czynie. Jest to akt woli, jest to dar, czyli darowanie; rozum, wolę, serce - te trzy władze musimy ćwiczyć w czasie modlitwy. Zmartwychwstanę w Jezusie, ale muszę wpierw w Nim żyć. Jeżeli nie rozłączę się z krzyżem, wtenczas okaże się we mnie Ewangelia. (Dzienniczek, 392)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Konieczność wołania o Boże miłosierdzie
Ostatnie słowa Aktu zawierzenia świata są wielkim błaganiem św. Jana Pawła II Wielkiego skierowanym w dniu 17 sierpnia 2002 roku do Boga, naszego Dobrego Ojca, o miłosierdzie dla nas i dla całego świata. W jakiejś mierze są one echem modlitwy, jakiej Łucję, Hiacyntę i Franciszka nauczyła Matka Najświętsza dnia 13 lipca 1917 roku w Fatimie, polecając jej odmawianie po każdej dziesiątce różańca: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, strzeż nasz od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia". Przede wszystkim jednak poprzez te słowa Aktu zawierzenia Ojciec Święty osobiście spełniał zadanie, które w opublikowanej w 1980 roku encyklice Dives in misericordia określił jako podstawowe prawo, a zarazem jako największą powinność Kościoła.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
3 sierpnia – środa
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich, abym nigdy nie odmówiła serca nikomu i szczerze obcowała nawet z tymi, którzy nadużywać będą dobroci mojej. Jezu, przemień mnie w siebie, bo Ty wszystko możesz. (Dzienniczek, 163)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Podstawowe prawo i powinność Kościoła
Pisał Jan Paweł II w encyklice Dives in misericordia: „W żadnym czasie, w żadnym okresie dziejów – a zwłaszcza w okresie tak przełomowym jak nasz – Kościół nie może zapomnieć o modlitwie, która jest wołaniem o miłosierdzie Boga wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością, i jakie jej zagraża. To właśnie jest podstawowym prawem i zarazem powinnością Kościoła w Jezusie Chrystusie. Jest ono prawem i powinnością Kościoła wobec Boga, a zarazem w stosunku do ludzi. Im bardziej świadomość ludzka, ulegając sekularyzacji, traci poczucie sensu samego słowa «miłosierdzie» – im bardziej, oddalając się od Boga, oddala się od tajemnicy miłosierdzia – tym bardziej Kościół ma prawo i obowiązek odwoływać się do Boga miłosierdzia «wołaniem wielkim» (por. Hbr 5, 7). Takim «wielkim wołaniem» winno być wołanie Kościoła naszych czasów do Boga o miłosierdzie" (DiM, 15). Miłosierdzie to, w ujęciu Jana Pawła II, jawi się zatem jako ten rodzaj miłości, która pragnie ratować drugiego człowieka przed grożącymi mu, wielorakimi fizycznymi i duchowymi niebezpieczeństwami, która niesie mu pomoc, która go dźwiga i wyzwala – i która przenikając jego serce i umysł pozwala mu odnosić zwycięstwo nad grożącym mu, lub wprost dotykającym go złem. O taką właśnie miłość mamy zatem błagać Boga, który jest miłością (por. 1 J 4, 8b).
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
4 sierpnia – czwartek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
O Panie najdobrotliwszy, jakżeś miłosierny, że sądzisz każdego według jego sumienia i poznania, a nie według gadań ludzkich. Duch mój coraz więcej zachwyca się i karmi mądrością Twoją, którą coraz głębiej poznaję, i tu jeszcze jaśniej mi się odsłania ogrom Twego miłosierdzia. O mój Jezu, to wszystko poznanie taki sprawia skutek w mej duszy, że zamieniam się w żar miłości ku Tobie, Boże mój.(Dzienniczek, 1456)
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Czas miłości miłosiernej
Kiedy Jan Paweł II w ostatnich słowach Aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu zwracał się do Boga słowami: „Miej miłosierdzie dla nas i całego świata", błagał Go o to, żeby nikogo z nas Jego miłosierna miłość nie opuściła i aby w żadnym z nas moc nadziei pokładanej w Tym, który dla nas umarł i zmartwychwstał, w obliczu największych nawet trudności nie osłabła. Abyśmy mogli w tej miłości i w tej nadziei wytrwać aż do ostatniej chwili naszego istnienia na ziemi. W ostatnich słowach Aktu zawarte jest również błaganie, aby prawda o Bożym miłosierdziu dotarła do całego świata – zwłaszcza do tych, którzy jeszcze nigdy o niej nie słyszeli.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
5 sierpnia – piątek
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
„Córko Moja, patrz w przepaść miłosierdzia mojego i oddaj temu miłosierdziu mojemu cześć i chwałę, a uczyń to w ten sposób: zbierz wszystkich grzeszników z całego świata i zanurz ich w przepaści miłosierdzia mojego. Pragnę się udzielać duszom, dusz pragnę, córko Moja. W święto moje – w święto Miłosierdzia – będziesz przebiegać świat cały i sprowadzać będziesz dusze zemdlone do źródła miłosierdzia mojego. Ja je uleczę i wzmocnię" (Dz. 206).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Odniesienie do Chrystusa i Jego Matki
Jest rzeczą znamienną, że w papieskim wołaniu: „Miej miłosierdzie dla nas i całego świata" odnajdujemy odniesienia do Chrystusa Miłosiernego i do Matki Miłosierdzia. Bez trudu odnajdujemy w nim bowiem echo słów: „Ale nas zbaw ode złego...", jakie są zawarte w modlitwie, której nas nauczył Chrystus, pokazując, jak mamy się zwracać do Jego Ojca, jak i echo wołania: „Módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej...", które jest częścią modlitwy „Zdrowaś Maryjo", od wieków zanoszonej przez Kościół do Matki Zbawiciela.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
6 sierpnia – sobota
Fragment z Dzienniczka św. siostry Faustyny:
„Ile razy pierś ma odetchnie, ile razy serce moje uderzy, ile razy krew moja zapulsuje w organizmie moim, tyle tysięcy razy pragnę uwielbić miłosierdzie Twoje, o Trójco Przenajświętsza. Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich. (Dzienniczek, 163).
Rozważanie Abp. Marka Jędraszewskiego:
Miej miłosierdzie dla nas i całego świata
Kiedy Jan Paweł II w ostatnich słowach Aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu wołał do Boga: „Miej miłosierdzie dla nas i całego świata", wpisywał się również w te wołania, które niemal każdego dnia swego zakonnego życia kierowała do Pana Jezusa siostra Faustyna. Z jednej strony Ojciec Święty brał z niej osobisty przykład, natomiast z drugiej wskazywał ją całemu światu jako wzór niezwykłego zatroskania nie tylko o własne zbawienie, ale także o dobro innych, bliższych jej lub niekiedy wręcz nieznanych jej osób. Przede wszystkim jej zatroskania o zbawienie ich dusz – o to, aby opuszczając ten świat, mogły, choćby dosłownie w ostatniej chwili swego życia, doznać miłosierdzia Bożego, uzyskać przebaczenie swych grzechów i dzięki temu iść stąd pełni ufności na spotkanie ze Sprawiedliwym Sędzią.
Módlmy się̨ teraz słowami Aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach 17 sierpnia 2002 roku św. Jan Paweł II:
Boże, Ojcze Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka. Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei. Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata!